Cis czerwony (Taxus baccata)

Cis czerwony lub Taxus baccata to drzewo znane również jako Taxus communis. Jest to gatunek drzewa z rodziny cisowatych (Taxaceae), który występuje spontanicznie w zachodniej, środkowej i południowej Europie, aż po Kaukaz. W Republice Czeskiej to ubogie gatunkowo i niezwykle rzadkie, prehistoryczne i reliktowe zbiorowisko znajduje się na liście priorytetowych siedlisk Unii Europejskiej.

Jest to drzewo cenione ze względu na twarde i ciężkie drewno, które jest wysoce odporne na próchnicę. Drewno jest ciemnobrązowe z uderzającym, prawie czarnym, rocznym wzorem. W przeszłości było używane do produkcji łuków, stąd angielska nazwa \'yew\' (wymawiane [ju:]) dla tego drzewa, która pochodzi od staroangielskiego słowa \'iw\', oznaczającego łuk. Obecnie jest ono wykorzystywane do produkcji biżuterii, instrumentów muzycznych i mebli. Drewno to jest jednak dość rzadkie i w związku z tym dość drogie. Cis czerwony jest również ceniony ze względu na zdolność do regeneracji i jest popularny jako roślina ozdobna. W średniowieczu cis czerwony był uważany za symbol nieśmiertelności i drzewo, które miało zdolność łączenia świata żywych i umarłych. Jest to bardzo stary gatunek, a niektóre okazy pochodzą sprzed tysięcy lat.

Cis czerwony zawiera, z wyjątkiem miąższu owoców, trujący alkaloid taksynę. Ta właściwość jest wykorzystywana we współczesnej medycynie, zwłaszcza w onkologii, gdzie substancje z cisu są stosowane w leczeniu niektórych rodzajów raka, a mianowicie raka piersi i płuc. Ekstrakt z cisu jest wykorzystywany w produkcji leku paklitaksel, który jest skuteczny przeciwko kilku rodzajom nowotworów. To właśnie właściwości lecznicze cisa czerwonego sprawiają, że jest on jednym z najważniejszych źródeł dla przemysłu farmaceutycznego.